دوره 14، شماره 1 - ( دوره 14، شماره 1، 1397 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 18-9 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاطمه شهبازی1 
، سید داود میر ترابی2 ، محمدرضا قدیر زاده2 ، سید محمد صادق قریشی2 ، سید سعید هاشمی نظری*3
، سید داود میر ترابی2 ، محمدرضا قدیر زاده2 ، سید محمد صادق قریشی2 ، سید سعید هاشمی نظری*3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران
3- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،Saeedh_1999@yahoo.com
2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران
3- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،
چکیده: (7487 مشاهده)
مقدمه و اهداف: سوءمصرف مواد مخدر بهعنوان یک معضل بزرگ پزشکی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی عصر حاضر باعث افزایش ابتلا، میرایی و ناتوانی در معتادان میشود. کشور ما نیز به دلیل همسایگی با تولیدکنندگان بزرگ مواد مخدر دارای شرایط حاد و بحرانی از این نظر است. لذا بهمنظور مدیریت جامع اختلالات سوءمصرف مواد انجام مطالعات اپیدمیولوژیکی ضروری به نظر میرسد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی – مقطعی اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک کلیۀ افرادی که در سال 1392 علت مرگ آنها توسط سازمان پزشکی قانونی مصرف مواد مخدر اعلامشده بود توسط دو چکلیست استخراج شد و با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در این مطالعه تعداد 2957 پرونده مورد ارزیابی قرار گرفت که عمدۀ این موارد در افراد مجرد، مذکر و با سطح تحصیلات و درآمد پایین رخداده بود. میانگین سنی افراد 81/12 ± 6/36 سال بود. میزان مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد در کل کشور 28/53 به ازای هر یکمیلیون نفر جمعیت بود. شایعترین مادۀ مخدر مصرفی در بین این افراد به ترتیب تریاک، شیشه و هروئین بود و استانهای همدان، لرستان و زنجان هم با میزان مرگومیر 150، 101 و 06/80 به ازای هر 1000000 نفر جمعیت دارای بیشترین مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد مخدر بودند.
نتیجهگیری: بهمنظور کاهش مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد مخدر، رویکردهای مدیریتی باید بر برنامههای آموزشی و برنامههای کاهش آسیب مثل متادون درمانی و برنامههای مبتنی بر توزیع نالوکسن در گروههای پرخطر متمرکز شوند.
روش کار: در این مطالعه توصیفی – مقطعی اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک کلیۀ افرادی که در سال 1392 علت مرگ آنها توسط سازمان پزشکی قانونی مصرف مواد مخدر اعلامشده بود توسط دو چکلیست استخراج شد و با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در این مطالعه تعداد 2957 پرونده مورد ارزیابی قرار گرفت که عمدۀ این موارد در افراد مجرد، مذکر و با سطح تحصیلات و درآمد پایین رخداده بود. میانگین سنی افراد 81/12 ± 6/36 سال بود. میزان مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد در کل کشور 28/53 به ازای هر یکمیلیون نفر جمعیت بود. شایعترین مادۀ مخدر مصرفی در بین این افراد به ترتیب تریاک، شیشه و هروئین بود و استانهای همدان، لرستان و زنجان هم با میزان مرگومیر 150، 101 و 06/80 به ازای هر 1000000 نفر جمعیت دارای بیشترین مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد مخدر بودند.
نتیجهگیری: بهمنظور کاهش مرگومیر ناشی از سوءمصرف مواد مخدر، رویکردهای مدیریتی باید بر برنامههای آموزشی و برنامههای کاهش آسیب مثل متادون درمانی و برنامههای مبتنی بر توزیع نالوکسن در گروههای پرخطر متمرکز شوند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |