دوره 15، شماره 4 - ( دوره 15، شماره 4 1398 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 322-313 |
برگشت به فهرست نسخه ها
خالد رحمانی1 
، قباد مرادی2 ، محمد باقر خادم عرفان3 ، لیلا فرجی4 ، قاسم زمینی5 ، بهارک محمدیان6 ، محمد کریمی7 ، فارس بهرامی8 ، احمد رئیسی* 9
، قباد مرادی2 ، محمد باقر خادم عرفان3 ، لیلا فرجی4 ، قاسم زمینی5 ، بهارک محمدیان6 ، محمد کریمی7 ، فارس بهرامی8 ، احمد رئیسی* 9
1- استادیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات گوارش و کبد، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
3- استادیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
4- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سنندج، ایران
5- دانشیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
6- استادیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
7- کارشناس بهداشت عمومی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
8- استادیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
9- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران ، raeisia@tums.ac.ir
2- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
3- استادیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
4- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سنندج، ایران
5- دانشیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
6- استادیار اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
7- کارشناس بهداشت عمومی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
8- استادیار انگل‌شناسی پزشکی، مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
9- دانشیار اپیدمیولوژی، مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران ، raeisia@tums.ac.ir
چکیده: (3548 مشاهده)
مقدمه و اهداف: ایران از سالیان پیش برنامه‌های حذف مالاریا را شروع کرده است. هدف از این پژوهش، مروری بر نظام مراقبت مالاریا در ایران بود.
روش کار: داده‌های این مطالعه از نظام مراقبت مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، بررسی اسناد، مدارک، کتاب‌ها و مقاله‌های منتشر شده و مصاحبه با صاحبان فرایند و صاحب‌نظران نظام مراقبت مالاریا در سال‌های ۹۸-۱۳۹۶ هجری شمسی اخذ شد.
یافته‌ها: نظام مراقبت مالاریا در ایران یک ساختار منسجم دارد که در آن همه موارد شناسایی شده بیماری از سطوح محیطی تا مرکز به صورت فوری و تلفنی گزارش، بررسی و پیگیری می‌شوند. با توجه به این که اهداف اصلی برنامه مالاریا شامل حذف آن میسر شده است، مراقبت این بیماری در ایران هم اکنون با هدف استحکام مرحله حذف فعالیت می‌کند و در این مرحله همه موارد جدید علاوه بر بررسی، درمان و پیگیری، از نظر اپیدمیولوژیک هم با عنوان‌های عود، انتقال محلی، انتقال از وارده و یا مالاریای ناشی از تلقیح خون طبقه‌بندی می‌شود.
نتیجه‌گیری: اجرای موفق مراقبت مالاریا در طی زمان باعث شده که اکنون موارد بومی بیماری تنها محدود به سه استان جنوب‌شرقی کشور باشد و موارد جدید به زیر ۳۰۰ مورد در سال برسد. با وجود موفقیت‌ها، از آن‌جا که اکنون هدف از مراقبت مالاریا در ایران حذف بیماری است، نظارت مستمر بر اجرای صحیح همه فرایندها و ارزیابی راه‌کارهای مورد استفاده ضروری است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی
دریافت: 1398/11/8 | پذیرش: 1398/11/8 | انتشار: 1398/11/8
دریافت: 1398/11/8 | پذیرش: 1398/11/8 | انتشار: 1398/11/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |