سیما برید کاظمی، احسان موسی فرخانی، رضا افتخاری گل، علی تقی پور، علیرضا باهنر، امید امامی، حمیدرضا بهرامی،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( دوره ۱۴، شماره ۳، ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه و اهداف: محققان و متخصصان حوزه سلامت از یافته‌های خودگزارشی ابتلا به بیماری‌های مزمن به طرز چشم‌گیری استفاده می‌کنند. این مطالعه با هدف بررسی روایی خودگزارشی ابتلا به دیابت طراحی شده است.
روش کار: در این مطالعه مقطعی از یافته‌های سرشماری سال ۱۳۹۴ در سطح کلان‌شهر مشهد که یک بررسی مبتنی بر جمعیت در افراد بالای ۳۰ سال بوده (n=۳۰۷۱۰۳) برای تعیین نسبت خودگزارشی ابتلا به دیابت استفاده شد. از سامانه پرونده الکترونیک سلامت سینا SinaEHR® با کدهای تشخیصی E۱۰ و E۱۱ تأیید شده توسط پزشکان به عنوان مرجع استفاده شد. حساسیت، ویژگی، ارزش‌های اخباری مثبت ومنفی و نسبت درستنمایی با فاصله اطمینان ۹۵ درصد محاسبه شد.
یافته‌ها: حساسیت خودگزارشی ابتلا به دیابت ۵۹/۲۴ درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۲۱/۲۵-۹۷/۲۳)، ویژگی ۰۴/۹۸درصد
(فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۰۹/۹۸-۹۹/۹۷)، PLR ۵۶/۱۲درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۰۲/۱۳-۱۱/۱۲)، NLR ۷۷/۰درصد
(فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۷۸/۰-۷۶/۰)،PPV ۷۷/۴۴درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۶۷/۴۵-۸۹/۴۳) و NPV ۲۷/۹۵درصد
(فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۳۱/۹۵-۲۳/۹۵)، می‌باشد. حساسیت خودگزارشی ابتلا به دیابت در مردان، افراد ایرانی، مجرد، سن ۶۰ سال و بیشتر، افراد دارای شاخص توده بدنی (BMI) بین ۲۵-۵/۱۸ و افراد دارای تحصیلات دانشگاهی بالاتر بوده است.
نتیجه‌گیری: اگرچه حساسیت خودگزارشی ابتلا به دیابت در این مطالعه حاضر پایین بوده است، اما ویژگی و ارزش‌های اخباری مثبت و منفی آن نسبتاً خوب بود.خودگزارشی دیابت در مردان، افراد ایرانی، مجرد، سن ۶۰ سال و بیشتر، افراد دارای BMI بین ۲۵-۵/۱۸ و افراد دارای تحصیلات دانشگاهی بالاتر بوده است. به نظر می‌رسد در استفاده از داده‌های خودگزارشی در مطالعه‌های اپیدمیولوژیک احتیاط بیشتری باید صورت پذیرد.
