سعید پیروزپناه، فروغ اعظم طالبان، علیرضا ابدی، مرتضی عطری، پروین مهدی پور،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه و اهداف: بیان ژنی رتینوئیک اسید رسپتور- بتا۲ (RARβ۲) در سلول‌های تومور پستان اهمیت درمانی داشته و معمولاً به واسطه هیپرمتیلاسیون در بخش تنظیم کننده بیان ژن (پروموتر) می‌تواند مهار می‌گردد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط مقادیر فولات، ویتامین ب۱۲ و هموسیستئین تام پلاسما با وضعیت هیپرمتیلاسیون ژن RARβ۲ وابسته به سن در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.
روش‌کار: این مطالعه در جامعه‌ای مشتمل بر ۱۲۶ بیمار مبتلا به سرطان پستان در سنین بین ۲۸ الی ۸۵ سال انجام شد. وضعیت هیپرمتیلاسیون ژن RARβ۲ در بافت تومور با استفاده از روش Methylation-specific PCR مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: هیپرمتیلاسیون ژن RARβ۲ در ۵/۳۶ درصد از بیماران مشاهده گردید. هیپرمتیلاسیون ژن RARβ۲ با سن در زمان تشخیص بیماری و تاریخچه فامیلی سرطان پستان ارتباط عکس نشان داد. در بیماران سنین ۴۸ سال به بالا، سطح فولات پلاسما در گروه متیله کمتر از گروه غیر متیله بود (۰۵/۰P<). در حالیکه در بیماران سنین ۴۸ سال به پایین، میزان هموسیستئین تام پلاسما در گروه متیله بیشتر از گروه غیر متیله بود(۰۵/۰P<). در سنین بالاتر از ۴۸ سال، ارتباط عکس و معنی‌دار بین سطوح فولات (۸۸۷/۰-۰۵۲/ ۰CI:۹۵% و۲۱۴/۰=OR)، ویتامین ب ۱۲ پلاسما (۹۱۹/۰-۰۰۲/۰:CI۹۵% و ۰۳۹/۰ =OR) و وضعیت هیپرمتیلاسیون RARβ۲ مشاهده شد. در همین گروه سنی، سطح بالای هموسیستئین پلاسما (۷/۲۵-۰۶۷/۱ :CI۹۵%،۵۵/۷ =OR) در افزایش شانس بروز هیپرمتیلاسیون RARβ۲ نقش داشت.
نتیجه‌گیری: سطوح پایین فولات و ویتامین ب۱۲ پلاسما و سطح بالای هموسیستئین پلاسما می‌توانند در پیش‌آگهی هیپرمتیلاسیون RARβ۲ در مبتلایان به سرطان پستان نقش داشته باشند.
سیمین مهدی پور، فرزانه ذوالعلی، مریم حسین نژاد، راضیه زاهدی، اسماعیل نجفی، مهرداد فرخ نیا، نصرت عوض نژاد، معظمه فتحی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( دوره ۱۴، شماره ۲، ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه و اهداف: شواهد نشان می‌دهد که بیماری‌های زمینه‌ای شدت ابتلا به آنفلوانزا را افزایش داده و منجر به بستری یا مرگ بیمار می‌شوند. این مطالعه به‌منظور تعیین عوامل خطر مرتبط با بستری شدن بیماران در بیمارستان افضلی‌پور کرمان، طی طغیان آنفلوانزای H۱N۱ در آذرماه ۱۳۹۴ انجام شده است.
روش کار: این بررسی یک مطالعه مورد- شاهدی بود. گروه مورد ۸۵ بیمار بودند که به‌دلیل ابتلا به آنفلوانزا در بیمارستان بستری شدند و گروه شاهد ۵۱ بیمار که با علائم آنفلوانزا مراجعه کرده و پس از بررسی ترخیص شدند. اطلاعات طی ۲ هفته به‌صورت روزانه از هر دوگروه گردآوری شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم‌افزار stata نسخه ۱۲ و نرم‌افزار R انجام شد. از تحلیل توصیفی، تحلیل رگرسیون لجستیک تک‌متغیره و چند متغیره، رگرسیون لاسو وآزمون نسبت درست‌نمایی استفاده شد.
یافته‌ها: از بین متغیرهای مورد بررسی، پس از حذف متغیرهای اضافی، ۱۲ متغیر به رگرسیون چند متغیره وارد شدند. سابقه‌ی ابتلا به بیماری ریوی بیش از ۱۱ (OR=۱۱,۶, P=۰.۰۰۳) برابر و ابتلا به دیابت ۹ برابر (OR=۹, P=۰.۰۱) شانس بستری شدن به‌دنبال ابتلا به آنفلوانزا را افزایش داد.
نتیجه‌گیری: عوامل و بیماری‌های زمینه‌ای نقش عمده‌ای در ایجاد عوارض و تشدید بیماری‌ها دارند. بنابراین سامانه‌ی بهداشتی باید تدابیر پیشگیرانه لازم را در زمان طغیان بیماری‌ها از جمله آنفلونزا به کار ببرد.
