زهرا نقیبی فر، حمید سوری، سودابه اسکندری، علیرضا رزاقی، سهیلا خداکریم،
دوره ۱۷، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
مقدمه و اهداف: کیفیت زندگی یک شاخص با ارزش برای اندازه‌گیری وضعیت سلامت افراد محسوب می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیشگویی‌کننده برکیفیت زندگی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد که با مدل تحلیل مسیر اجرا شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی روی شرکت‌کنندگان در مطالعه کوهورت سلامت کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۷ انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه‌های استاندارد کیفیت زندگی، سلامت عمومی، فعالیت فیزیکی و فرسودگی شغلی استفاده شد. از نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۴ و Amos نسخه ۲۴ برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: در مجموع ۷۷۰ نفر برای مطالعه انتخاب شدند که از این تعداد ۳۴۵ نفر(۸/۴۴ درصد) مرد بود. میانگین سنی و انحراف معیار شرکت‌کنندگان ۴/۸ ± ۶/۴۲ بود. تحلیل مسیر کیفیت زندگی شرکت‌کنندگان با مدل مناسب نشان داد شد (RMSEA= ۰/۰۱۴، CFI=۰/۹۹۹ , NFI = ۰/۹۹۱ , TLI = ۰/۹۹۴ , CMIN/DF = ۱/۱۴۶). علاوه بر این، سلامت عمومی (۵۶۰/۰) و فعالیت بدنی (۰۷۸/۰) با کیفیت زندگی ارتباط مستقیم و فرسودگی شغلی (۱۷۸/۰-) و سن (۰۸۲/۰-) ارتباط معکوس داشتند.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، می‌توان نتیجه گرفت عواملی هم‌چون سلامت عمومی، فعالیت بدنی و فرسودگی شغلی روی کیفیت زندگی شرکت‌کنندگان تأثیر دارند و توجه به عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی امری ضروری است.
