زهرا رحیمی، حبیب الله اسماعیلی، علی تقی پور، احسان موسی فرخانی، جمشید جمالی،
دوره ۱۶، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
مقدمه و اهداف: پریشانی روانی یکی از اختلالات خفیف روانی است که می‌تواند به‌عنوان یک پیش‌بینی کننده برای بیماری‌های روانی جدی مانند اختلالات افسردگی و اضطراب مورداستفاده قرار گیرد. این اختلالات به‌عنوان پیشگویی‌کننده مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، سکته مغزی و سرطان مطرح می‌باشند. در این مطالعه، شیوع پریشانی روانی و عوامل مرتبط با آن را در یک جمعیت عمومی در خراسان رضوی ارزیابی می‌نماییم.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به‌صورت مقطعی در سال ۱۳۹۷ انجام شد. جامعه آماری موردمطالعه ۱۱۰۳۹۴۵ فرد ۱۸ تا ۶۵ سال مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت استان خراسان رضوی است. در این مطالعه، از چک‌لیست اطلاعات جمعیت-شناختی و پرسشنامه K-۶ جهت ارزیابی شیوع پریشانی روانی استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد ۴۶/۱۰ ± ۹۹/۳۵ سال و ۱۰/۶۲% افراد زن، ۸۶% متأهل و ۹۰/۷۸% دارای تحصیلات دیپلم و زیردیپلم بودند. نرخ پاسخگویی ۶/۹۸ % بود. میزان شیوع پریشانی روانی ۱۰/۱۰% ارزیابی شد. نتایج برازش رگرسیون لجستیک رابطه معنی‌داری بین سن، جنسیت، وضعیت تأهل، تحصیلات، محل سکونت و نوع شغل با پریشانی روانی را نشان داد.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه شیوع پریشانی روانی در سطح پایین برآورد گردید. بر اساس نسبت شانس زنان مطلقه، بی‌سواد، خانه‌دار و ساکن شهرهای بزرگ، گروه پرخطر پریشانی روانی شناسایی شدند. براین اساس و با توجه به حضور تعداد افراد قابل‌توجه در این مطالعه، لزوم تدوین راهکارهای مناسب جهت پیشگیری و درمان و ارائه آموزش‌های لازم برای گروه‌های مذکور احساس می‌گردد.
