Rajabi N, Fadaei R, Khazeni A, Ramezanpour J, Nasiri Esfahani S, Yadegarfar G. Evaluation of Community Interventions in Changes in Incidence of Cutaneous Leishmaniasis in Isfahan Province from 2002 to 2018: An Interrupted Time Series Regression Analysis. irje 2021; 17 (3) :292-301
URL:
http://irje.tums.ac.ir/article-1-7040-fa.html
رجبی ناصر، فدایی رضا، خازنی عاطفه، رمضانپور جواد، نصیری اصفهانی ساناز، یادگارفر قاسم. ارزشیابی مداخلههای میدانی در تغییرات بروز لیشمانیوز جلدی در استان اصفهان در سالهای
1380-97: کاربردی از رگرسیون سریهای زمانی منقطع. مجله اپیدمیولوژی ایران. 1400; 17 (3) :292-301
URL: http://irje.tums.ac.ir/article-1-7040-fa.html
1- دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دکترای تخصصی بیماریهای عفونی، مدیر گروه واحد مبارزه با بیماریها استان اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- دکترای تخصصی حشرهشناسی، واحد مبارزه با بیماریها استان اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- کارشناس زئونوز واحد مبارزه با بیماریها استان اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5- کارشناسی ارشدآموزش بهداشت، دانشگاه علوم شهید بهشتی، تهران، ایران
6- دانشیار، دکترای تخصصی اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران ، gh_yadegarfar@hlth.mui.ac.ir, gyadegarfar@uclan.ac.uk
چکیده: (2004 مشاهده)
مقدمه و اهداف: با توجه به اهمیت لیشمانیوز پوستی در ایران، پروژه ملی مبارزه با سالک در سال 1386 آغاز گردید. هدف از این طرح، ارزشیابی مداخلههای میدانی در تغییرات بروز سالک در استان اصفهان در سالهای 97-1380 با استفاده از مدل رگرسیون سریهای زمانی منقطع (Interrupted time series) بود.
روش کار: این پژوهش بهصورت یک مطالعه مقطعی تکرارشونده انجام شد. در توصیف روند بیماری از میزان بروز و حدود اطمینان 95 درصد استفاده شد. برآورد دادهها در فایل Excel وارد و با استفاده از نرمافزار STATA نسخه 14 در سطح معنیداری 5 درصد تحلیل شد. برای ارزشیابی مداخلههای میدانی در تغییرات بروز سالک از روش رگرسیون سریهای زمانی منقطع استفاده شد.
یافتهها: در سالهای 97-1380، در مجموع تعداد 43904 نفر بهعنوان بیمار مبتلا به سالک در سامانههای ثبت بیماری سالک در واحد مبارزه با بیماریهای مرکز بهداشت استان اصفهان به ثبت رسیده بودند. میانگین (±انحراف معیار) سن افراد مبتلا برابر
99/23 (03/19±) بود. در تمامی شهرستانهای تابعه و کل استان پس از انجام مداخلهها، میزان بروز موارد دارای روند کاهشی بود.
نتیجهگیری: برنامههای مداخلهای پیشگیرانه مرکز بهداشت استان تا حدودی موفق بوده و باعث کاهش روند رخداد بیماری در سالهای پس از انجام مداخله شده است؛ به شکلی که باوجود عوامل مخدوشگر و تأثیرگذار متعدد در خصوص این بیماری و با توجه به میزانهای بروز گزارش شده سالیانه، برنامههای مداخلهای پیشگیرانه منجر به کنترل بیماری و عدم رخداد آمارهای بالاتر شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی دریافت: 1400/10/28 | پذیرش: 1400/9/10 | انتشار: 1400/9/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول